Εξετάζονται συστηματικά οι δύο μείζονες εκπρόσωποι της παράδοσης του λυρισμού. Το έργο τους εντάσσεται στο πνευματικό-ιδεολογικό κλίμα και στα ευρωπαϊκά λογοτεχνικά ρεύματα της εποχής (γαλλικός παρνασσισμός, συμβολισμός, φιλοσοφικές τάσεις, κ.ο.κ.). Εστίαση με τη χρονολογική σειρά στα σειμαντικότερα έργα (λοχοτεχνικά και κριτικά), στο ύφος και τις νεοτερικές προσωδιακές τους αναζητήσεις. Ο Παλαμάς δημιουργεί τον λογοτεχνικό κανόνα της γενιάς του 1880 (γλωσσικός, αισθητικός, ειδολογικός και φιλοσοφικός προσανατολισμός των ομοτέχνων του). Ο Σικελιανός οικοδομεί την ποιητική του με συγκλίσεις αλλά και ενδιαφέρουσες αποκλίσεις σε σύγκριση με το παλαμικό πρότυπο.
