Αντικείμενο του μαθήματος αποτελεί ο μυθιστορηματικός λόγος από την ύστερη αρχαιότητα / το πρώιμο Βυζάντιο (περ. 2ος-4ος αι. μ.Χ.) έως το τέλος του Βυζαντίου (μέσα 15ου αι.). Μελετώνται και αναλύονται κείμενα ερωτικού και αγιολογικού περιεχομένου, τα οποία μοιράζονται τα «τυπικά» μοτίβα του είδους (σαρκικός ή θείος «έρωτας», περιπλάνηση, περιπέτεια, μεταμφίεση και αναγνώριση κ.ά.) και τίθενται ζητήματα ιστορικής, αφηγηματολογικής, ιδεολογικής και ευρύτερα ποιητικής υφής. Από γλωσσική οπτική, το μάθημα περιλαμβάνει κείμενα γραμμένα σε όλα τα εν χρήσει κατά τη βυζαντινή περίοδο ιδιώματα του γραπτού λόγου (απλοποιημένη και φροντισμένη Κοινή, αττική διάλεκτος και δημώδες ιδίωμα).
