Ασύμβατη συνοδοιπορία. Όψεις της έκκεντρης γραφής και ιδεολογίας του Γιάννη Σκαρίμπα, Νεφέλη, 2017

Τα ζητήματα που έχουν ερευνηθεί και αποτιμηθεί κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, αναφορικά με το έργο του Σκαρίμπα, φωτίζουν καίριες όψεις του έργου του: τις πηγές της πεζογραφίας του, την καταγωγή της ειρωνείας του από τον γερμανικό ρομαντισμό, τα σημεία σύγκλισης του ποιητικού του έργου με τους «χαμηλόφωνους» ποιητές του Μεσοπολέμου, τις ιδιαιτερότητες της γλώσσας του, και άλλες όψεις της γραφής του, καθώς και ένα μέρος των αρχειακών του καταλοίπων. Οπωσδήποτε, για να διακριβωθεί η ιθαγένεια του μοντερνισμού του, να αποτιμηθεί το ειδικό βάρος του πεζού του λόγου και να προσδιοριστούν «ο μηχανισμός χάρη στον οποίον ανατρέπεται η γλώσσα-θεσμός» και το ηχόχρωμα της ποιητικής του φωνής απαιτείται ακόμη έρευνα και μελέτη. Η διερεύνηση της σύνθετης, πρωτεϊκής συγγραφικής και ιδεολογικής πορείας του συγγραφέα ίσως προϋποθέτει την υιοθέτηση διαφορετικών προοπτικών και τον συνδυασμό ποικίλων μεθοδολογικών εργαλείων, ώστε να μελετηθεί η ιδιοπροσωπία του σε σχέση με τους συγκαιρινούς του συγγραφείς. Σ’ αυτήν την συνθήκη υπακούουν οι οκτώ εργασίες που στεγάζονται σ’ αυτό το βιβλίο, καθώς εξετάζουν την ετερότητα του μοντερνισμού του, μέσα από την προσέγγιση ποικίλων όψεων του έργου του.  Πεδίο μελέτης των εργασιών αυτών αποτελεί η πεζογραφία και η ποίησή του, καθώς ο συγγραφέας έχει προσδώσει «υπερειδολογική ταυτότητα» στο λογοτεχνικό του σύμπαν, μεταπλάθοντας τα ίδια θέματα, που πρώτα στερεώθηκαν στην πεζογραφία του, είτε σε ποιήματα είτε σε θεατρικά έργα και στεγάζοντας στο πεζογραφικό του έργο ποιήματα που απαντούν και στις ποιητικές του συλλογές. Η ενιαία μυθολογία του έργου του επιβάλλει τη συνεξέταση πεζών έργων και ποιημάτων και, επομένως, νομιμοποιεί τη συγκατοίκηση των εργασιών αυτού του βιβλίου.